Ernstige zaak (slot)

Eerder: 1.

Na de derde zonde was er even pauze. De loopbaanontwikkelingtrainer liep naar een tafeltje waarop een iPod stond, met twee boxen ernaast. Even later klonk er muziek van het type top-zoveel-aller-tijden. Ik hoopte op Stuck in the Middle with You (?Clowns to the left of me,
Jokers to the right, here I am?), maar het werd Baker Street.

?Draai je altijd muziek bij deze workshops?? vroeg een collega van me aan de loopbaanontwikkelingtrainer. De meeste van ons hebben ook wel eens getrainerd, dus we weten hoe het is om een pauze door te moeten komen. Ik maak zelf meestal een doelloos wandelingetje met een pseudo-vastberaden tempo en ditto blik. De organisaties die trainers inhuren hebben doorgaans voldoende ganglengte voor een paar loze rondjes.
    De trainer veerde op en zei dat hij altijd muziek draaide. Voor de sfeer. Meestal klassiek. O, en de tune van Radio Tour de France. Op dat laatste kwam geen toelichting en mijn collega vroeg niet door. Hij was alleen maar voor de aardigheid even bij de trainer komen staan.

In het toilet stond ik naast onze jongste promovendus. Het was me opgevallen dat de jongen oplettend had gekeken, aantekeningen had gemaakt, een vraag had gesteld en af en toe knikte of een wenkbrauw optrok ? iemand die reageert; de droom van elke trainer.
    ?Wat vind je ervan, tot dusver?? vroeg ik. Onze urine klaterde synchroon tegen het porselein.
    ?Ik vind de muziek het hoogtepunt van de ochtend,? antwoordde hij.

We gingen verder met Zonde 4: ?Wachten op de doorbraak.? Je kon natuurlijk wachten tot je een ons woog, je moest het zelf doen. Het duurde ongeveer een half uur om dat uit te leggen.
    Zonde 5 was: ?Doe niet waar je goed in bent.?
    ?Ja, dat klinkt misschien een beetje raar,? zei de loopbaanontwikkelingtrainer. ?Maar de meeste mensen doen wat ze goed kunnen, niet wat ze echt willen.?
    O ja. Wat we echt willen is heel belangrijk en daar moeten we nog meer over nadenken. Als we er nog iets harder over nadenken, kunnen we middelgrote voorwerpen laten zweven ? loopbanen, glijbanen, hondenbanen. Puur op concentratie.

De trainer flipte het blad over van de flipover. Daar stond Zonde 6 in viltstif geschreven: ?Er wordt voor mij gezorgd.? De onderste helft van het flipoverblad was met een stukje plakband dichtgevouwen.
    ?Nou, over deze zonde kan ik kort zijn,? zei de trainer. Hij wachtte even betekenisvol. Toen trok hij het plakbandje los. Op de onderste helft stonden ?Forget It!? in kleurige barbapapa-letters. Dat vereiste een toelichting van een kwartier ? relatief kort, inderdaad.

De laatste zonde was: ?Loopbaanontwikkeling is een ernstige zaak.? Ik las hem nog een keer. ?Loopbaanontwikkeling is een ernstige zaak.? Of de loopbaanontwikkelingtrainer nam ons allemaal te grazen met een paradox die onze gedweeë houding bekritiseerde; of hij kon niet formuleren.

Om half vijf was de pervertering van het zondebegrip compleet. We waren klaar. Iedereen ging weg met de indringende boodschap dat het zonde is als je niet genoeg aan jezelf en je loopbaan denkt. Het is een ernstige zaak, immers. Ik noteerde als zonde dat ik te laf was geweest om weg te gaan.