Losse eindjes van 2007 (1)

Ik heb een contract voor een roman.
Het boek zal rond september 2008 bij uitgeverij Atlas verschijnen.

Eigenlijk heb ik drie contracten. Twee exemplaren dien ik te tekenen en terug te sturen naar de uitgever.
Ik weet alleen niet waar ze liggen. In de drukte van de afgelopen maanden zijn ze ergens terzijde geschoven en uit beeld geraakt. Ook al hoefde ik niets meer te doen dan een handtekening te zetten.
Dit zou je commitmentvrees kunnen noemen.
Diverse geliefden hebben in de loop der tijd vastgesteld dat ik aan commitmentvrees zou lijden.
Ik koester warme herinneringen aan die vrees.
Hij heeft de wereld veel goeds gedaan.
Vrees voor de zoveelste Nederlandstalige debuutroman lijkt me ook gerechtvaardigd, temeer als je een zekere medeplichtigheid daaraan niet kan ontlopen.

Gelukkig is er meer dan vrees.
Voor het jaar om is, wil ik de contracten getekend hebben.
Daarna moet ik nog postzegels halen om ze terug te sturen.
Het schijnt dat sommige mensen een pakje sigaretten gaan halen en nooit meer terugkeren.
Het valt me op dat sigaretten en postzegels vaak in dezelfde zaken te krijgen zijn.
Net als loterijloten.